تحلیل ادراک ذی‏نفعان از مسئولیت اجتماعی مجتمع‏ های گردشگری مطالعة موردی: مجتمع‏ های گردشگری روستایی استان تهران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجو دانشگاه تربیت مدرس

2 جغرافیا- دانشکده ادبیات و علوم انسانی- دانشگاه تربیت مدرس- تهران - ایران

3 مدرس دانشگاه تربیت مدرس

چکیده

در سه دهه‌ی اخیر، توجه به اثرات سازمان در جامعه، به ظهور مفهوم جدید و مهمی در پژوهش‌های کسبوکار به نام مسئولیت اجتماعی انجامیده است .مسئولیت اجتماعی به مشارکت داوطلبانه‌ی سازمان در توسعه‌ای پایدار فراسوی الزامات قانونی اشاره دارد .درحالی که اکثر سازمان‌ها امروزه اعتقاد دارند که باید به مسؤولیت‌های اجتماعی با رویکرد توسعه‌ی پایدار توجه داشته باشند، دامنه مسئولیت اجتماعی مجتمع‌های گردشگری روستایی چندان مشخص نیست و درک مناسبی از ابعاد مسؤولیت اجتماعی آن‌ها وجود ندارد. برای تبیین نوع ومحتوای آن در مجتمع‌های گردشگری روستایی، نیازمند آگاهی از ادراک ذینفعان(گردشگران، مدیران محلی، مدیران مجتمع و اجتماع محلی) هستیم؛موضوعی که در مطالعات داخلی کمتر به آن توجه شده‌است. لذا این مطالعه به بررسی و تحلیل ادراک ذینفعان از مسئولیت اجتماعی مجتمع‌های گردشگری روستایی در استان تهران پرداخته‌است. از ابزار پرسشنامه برای جمع‌آوری اطلاعات و از نرم‌افزار SPSS برای تحلیل داده‌ها استفاده شده‌است. نتایج نشان از آن دارد که بین درک اجتماع محلی و گردشگران، مدیران محلی و مدیران مجتمع، اجتماع محلی و مدیران مجتم و مدیران محلی و گردشگران تفاوت وجود دارد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

the Analysis of Stakeholders Perception of ecolodges Social Responsibility

نویسندگان [English]

  • nafise fazli 1
  • abdoreza eftekhari 2
  • مهدی پورطاهری 3
1 student
2 Professor/ Tarbiat Modars University
3 professor/tarbiat modars univesity
چکیده [English]

In the last three decades, attention to the effects of the organization in society has led to the emergence of a new and important concept in business research in the name of social responsibility. Social responsibility refers to the voluntary participation of the organization in sustainable development beyond the legal requirements.While most organizations today believe that social responsibility should be considered with a sustainable development approach, the scope of social responsibility of rural tourism complexes is not clear and there is no proper understanding of the extent of their social responsibility.
 In order to explain its type and content in rural tourism complexes, we need to be aware of stakeholders' perceptions (tourists, local managers, community managers and local community), which has been neglected in domestic studies
 Therefore, this study has been designed to analyze the perceptions of stakeholders about the social responsibility of rural tourism complexes in Tehran province.
A questionnaire was used to collect data and SPSS software was used for data analysis. The results indicate that there is a difference between the perception of the local community and tourists, local managers, and community managers, local communities and managers, and local managers and tourists

کلیدواژه‌ها [English]

  • social responsibility
  • sustainable development
  • stakeholders

مراجع

اکبریان رونیزی، سعیدرضا و بدری، سیدعلی (بهار 1394). «تحلیل درک ذی‏نفعان از آثار و پیامدهای توسعة گردشگری در نواحی روستایی، نمونة موردی: منطقة لواسانات». جغرافیا و توسعه، دورۀ 13، شمارة 38، ص 47ـ62.
حساس یگانه، یحیی و برزگر، قدرت‌اله (1392). «ارائۀ مؤلفه‌ها و شاخص‌های بُعد اجتماعی مسئولیت شرکت‌ها و وضعیت موجود آن در ایران». مجلۀ علمی پژوهشی مطالعات توسعه اجتماعی و فرهنگی، دورۀ 2، شمارۀ 1، ص 209-234.
سجاسی قیداری (بهار و تابستان 1396). «تحلیل مسئولیت‏پذیری اجتماعی گردشگران در روستاهای مقصد گردشگری (مورد مطالعه: گردشگران دهستان‏های شهرستان خواف)». دوفصل‏نامة مطالعات اجتماعی گردشگری، سال پنجم، شمارة 9، ص 29ـ55.
رضوانی، محمدرضا (1387). توسعة گردشگری روستایی با رویکرد گردشگری پایدار، انتشارات دانشگاه تهران.
رهنمایی، محمدتقی (1387). «بررسی ظرفیت تحمل حوزة مقصد گردشگری با تأکید بر جامعة میزبان، نمونة موردی: شهر کلاردشت». پژوهش‏های جغرافیای انسانی، شمارة 66، ص 17ـ30.
صلواتی، عادل، رستمی نوروزآباد، مجتبی و رحمانی نوروزآباد، سامان (بهار1392). «اخلاق حرفه‌ای و مسئولیت‌پذیری اجتماعی در صنعت هتلداری». فصل‌نامۀ مطالعات اجتماعی گردشگری، دورۀ 8، شمارۀ 21، ص 107-143.
محمدی، حامد و حکیمی، علی (1396). «سنجش اصول مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها با رویکرد استاندارد ISO26000 (مطالعۀ موردی: شرکت گاز استان مازندران)». فصل‌نامۀ علمی ترویجی مدیریت استاندارد و کیفیت. سال هفتم، شمارۀ 1، ص 16-33.
Albus, H., & Ro, H. (January 2017). “Corporate Social Responsibility: The Effect Of Green Practices In A Service Recovery”. Journal of Hospitality & Tourism Research,  41(1), 41-65.
Ap, J. (1992). “Residents’ perceptions on tourism impacts”. Annals of Tourism Research, 19(4), 665-690.
Brida, J. G., Disegna, M. & Osti, L. (2010). Residents’ perceptions of tourism impacts and attitudes towards tourism policies in a small mountain community. Competence Centre in Tourism Management and Tourism Economics (TOMTE), Free University of Bozen-Bolzano, School of Economics and Management, Bolzano, Italy, 1-30.
Budneau, A. (2005). “Impacts and responsibility for sustainable tourism, tour operator perspective”. Journal of Cleaner Production, 13(2), 89-97.
Byrd, E. T., & Gustke, L. D. (2004). “Identifying tourism stakeholder groups based on support for sustainable tourism development and participation in tourism activities”. In F. D. Pineda, & C. A. Brebbia (Eds.), Sustainable tourism: The sustainable world (pp. 97-108). London: WIT Press.
Chiu, Y. T. H., Lee, W. I., & Chen, T. H. (2014). “Environmentally Responsible Behavior in Ecotourism: Antecedents and implications”. Tourism Management, 40, 321-329.
Choi, T. Hee, & Pae, J. (2011). “Business Ethics and financial Reporting Quality: Evidence from Korea”. Journal of Business Ethics, 103(3), 403- 427.
Eraqi M. I. (2007). “Ecotourism Resources Management as a Way for Sustainable Tourism Development in Egypt”. Tourism Analysis, 12(1-2), 39-49.
European Commission (2007). Promoting a European framework for CSR. http://www.europa.eu.int
Gao, Y. (2011). “CSR in an emerging country: A content analysis of CSR reports of listed companies”. Baltic Journal of Management, 6(2), 263-291.
Godfrey, P. C. & Hatch, N. W. (2007). “Researching Corporate Social Responsibility: An Agenda for the 21st Century”. Journal of Business Ethics, 70, 87-98.
Grayson, D. (2004). Corporate Social Opportunity! Seven Steps to Make Corporate Social Responsibility. Greenleaf Publishing Limited.
Jacques, M. L. (1999). “Applying quality concepts to community issues”.Quality Progress, 23(3), 49-56
Kapiki, S. (April 2012). “Quality Management in Tourism and Hospitality: an Exploratory Study among Tourism Stakeholders”. International Journal of Economic Practices and Theories, 2(2), 53-61.
Kim, Y., Park, M. S., & Wier, B. (2012). “Is Earning Quality associated with Corporate Social Responsibility?” The Accounting Review, 87(3), 761-796.
Leslie, D. (2012). Responsible Tourism: Concepts, Theory and Practice. CABI, British Library, London, UK, ISBN:987-1-84593-987-8.
DOI: 10.1079/9781845939878.0000
Lins, K. V., Servaes, H., & Tamayo, A. (2017). “Social Capital, Trust, and Firm Performance: The Value of Corporate Social Responsibility during the Financial Crisis”. The Journal of Finance, 72(4), 1785-1824.
Meijers, M. H. C., & Stapel, D. A. (2011). “Me Tomorrow, the Others Later: How perspective fit increases sustainable behavior”. Journal of Environmental Psychology, 31(1), 14-20.
McKinley, A. (2008). The drivers and performance of corporate environmental and social responsibility in the canadian mining industry. master thesis, Geography Department and Center for Environment University of Toronto.
Mohammed A., & Rashid, B. (2018). “A conceptual model of corporate social responsibility dimensions, brand image, and customer satisfaction in Malaysian hotel industry”. Kasetsart Journal of Social Sciences, 39(2), 358-364.
Nasr, H. (2010). Corporate Social Responsibility Disclosure: An examination of framework of determinants and consequences. Doctoral thesis, Durham University.
Saarinen, J., & Lenao, M. (2015). “Integrated rural tourism as a tool for community tourism development: exploring culture and heritage projects in the North-East District of Botswana”. South African Geographical Journal, 97(2), 203-216.
Sánchez, A. V., Bueno, N. P., & Mejía, M. A. (2011). “Explaining residents’ attitudes to tourism: Is a universal model possible?”, Annals of Tourism Research, Vol. 38, 460-480.
Singh, J., Sanchez, M., & Del Bosque, I. (2008). “Understanding corporate social responsibility and product perceptions in consumer market: A cross-culture evolution”. Journal of Business Ethics, 80, 597-611.
Su, L., Swanson, S. R., & Chen, X. (2015). “Social responsibility and reputation influences on the intentions of Chinese Huitang Village tourists: Mediating effects of satisfaction with lodging providers”. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 27(8), 1750-1771.
Tanja, M. (2016). “Sustainable-responsible tourism discourse – Towards ‘responsustable’ tourism”. Journal of Cleaner Production, 111, Part B, 461-470
Visser, W. (2011). The Age of Responsibility: CSR and the New DNA of Business, John Wiley & Sons Ltd.
Wood, D. (1991). “Corporate social responsiveness revisited”. Academy of Management Review, 16, 691-718.
Yuksel, F., Bramwell, B., & Yuksel, A. (1999). “Stakeholder interviews and tourism planning at Pamukkale”. Turkey, Tourism Management, 20(3), 351-360.
Zhao, L., Lu, Y., & Chau, P. Y. K. (2012). “Assessing the effects of service quality and justice on customer satisfaction and continued intention of mobile value-added service: An empirical test of a multidimensional model”. Decision Support Systems, 52, 645-656.
Zupan, S., & Milfelner B. (2014). “Social responsibility, motivation and satisfaction: small hotels guests' perspective”. Kybernetes, 43, 513-528
گردشگری و توسعه
دوره 10، شماره 1 - شماره پیاپی 26
بهار
فروردین 1400
صفحه 33-44

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار