بررسی قصد کارآفرینی اجتماعی دانشجویان در صنعت گردشگری با تاکید بر نقش آموزشی دانشگاه‌ها

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه آزاد اسلامی واحد کیش

2 گروه مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کیش، ایران

3 گروه مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر

10.22034/jtd.2019.205834.1857

چکیده

یکی از رویکردهای مهم در مبانی نظری برای تبیین رفتار کارآفرینی، مدل‌های قصد است. در پژوهش حاضر، از میان عوامل مختلف زیست‌بوم کارآفرینی و مدل‌های قصد، چهار ویژگی روان‌شناسیِ فردی شامل قصد کارآفرینی اجتماعی، خود-کارامدی، همدلی و نگرش نسبت به کارآفرینی و یک عامل محیطی شامل آموزش کارآفرینی انتخاب شده است. بنابراین، هدف اصلی این پژوهش، بررسی ارتباط میان متغیرهای کلیدی فوق است که شناخت نحوه و شدت ارتباط بین آنها، می‌تواند شرایط توسعه راهبردهای آموزشی در دانشگاه‌ها برای بهبود قصد کارآفرینی دانشجویان را فراهم آورد. جامعه آماری این پژوهش، دانشجویان مقاطع تحصیلی کارشناسی ارشد و دکتری رشته‌های مختلف مرتبط با گردشگری و دانشجویان نامرتبط با رشته‌های گردشگری اما فعال/شاغل در زمینه‌های گردشگری است. روش پژوهش به‌منظور بررسی ارتباط میان متغیرهای فوق، مدل‌سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی است. در این راستا، به‌ترتیب، مدل اندازه‌گیری و مدل ساختاری بررسی شد. نتایج مدل ساختاری نشان داد که فرضیه‌های مبنی بر ارتباط مثبت بین همدلی و قصد و از سوی دیگر، همدلی و نگرش تایید نشد. نتایج مدل همچنین بیانگر آن است که آموزش نقشی اساسی در اخذ قصد کارآفرینی اجتماعی دانشجویان ایفا می‌کند به‌طوری‌که ضریب اثر کلی آن فراتر از متغیرهای خود-کارامدی، نگرش و همدلی است. بر این اساس، پیشنهاد می‌شود که موضوع کارآفرینی اجتماعی به‌عنوان یک واحد یا سرفصل درسی در رشته‌های مرتبط با گردشگری مد نظر قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

An Assessment of Social Entrepreneurial Intention of Students in the Tourism Industry: A Focus on the Educational Role of Universities

نویسندگان [English]

  • Farshid Karimi Hesari 1
  • Alireza Rousta 2
  • Saeed Moradi 3
2 Department of Management, Kish International Branch, Islamic Azad University, Kish Island, Iran
3 Department of Management, Islamshahr Azad University, Tehran, Iran
چکیده [English]

One of the salient approaches in the literature to explain and analyze entrepreneurial behaviors includes intention models. Of the various factors introduced in intention models, this study takes into account four psychological internal factors including entrepreneurial intention, self-efficacy, cultural empathy, and attitude. On the other hand, the study considers the external factor of entrepreneurial education. So, the main purpose of this study is to make an inquiry about interrelationships between the above variables to understand whether and to some extent they affect each other. This will finally lead to the formulation of strategies aiming at developing the entrepreneurial intention of students. The statistical population of the research includes doctoral and Master students studying tourism related majors or working in a tourism-related sector. The study method to analyze the interrelationships among the above variables is structural equation modeling with the partial least squares approach. In this respect, measurement and structural models were assessed, respectively. The results obtained indicate that the hypotheses referring to as the positive relationships between empathy and intention and on the other hand, empathy and attitude were rejected. In fact, having empathy skills will not lead to an entrepreneurial intention or to the improvement of attitudes towards entrepreneurship. Furthermore, it was found that education exerts a significant great impact on students to make entrepreneurial intentions in that its total effect was far beyond self-efficacy, attitude, and empathy. Based on this result, it is suggested to include social entrepreneurial subject in the tourism related students’ curriculum.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Entrepreneurial intention
  • Education
  • Attitude
  • Self-efficacy
  • Structural equation modeling

مراجع

احمدزاده، مریم، سالارزهی، حبیب‎اله و یعقوبی، نورمحمد (1392). «بررسی و تحلیل اثربخشی آموزش کارآفرینی در رشته‎های کارآفرینی با استفاده از مدل ماتریس رضایت». پژوهش‎های مدیریت عمومی، سال ششم، شمارۀ 22، ص 107-132.
حسنقلی‎پور، طهمورث، سیدامیری، نادر و رحمانی، زهرا (1398). «ارائۀ چارچوبی برای شناسایی و تجاری‎سازی فرصت‎های کارآفرینی در صنعت گردشگری تندرستی». گردشگری و توسعه، دورۀ 8، شمارۀ 2، ص 1-22.
شریفی، محمد، صنایعی، علی، رضایی، حسین و کاظمی، علی (1397). «محک‎زنی و رتبه‎بندی سه گروه هتل‎ ایران بر مبنای مهارت‎های ارتباطی ـ احساسی کارکنان». گردشگری و توسعه، دورۀ 7، شمارۀ 2، ص 59-77. 
Ahmad, S. Z. (2015). “Entrepreneurship education in tourism and hospitality programs”. Journal of Hospitality & Tourism Education, 27(1), 20-29.
Alampay, R. B. (2013). Visitors to Guam: Modeling satisfaction, quality and intentions. Unpublished Doctorate Thesis, Michigan State University.
Aquino, R. S., Lück, M., & Schänzel, H. L. (2018). “A conceptual framework of tourism social entrepreneurship for sustainable community development”. Journal of Hospitality and Tourism Management, 37, 23-32. 
Bacq, S., & Alt, E. (2018). “Feeling capable and valued: A prosocial perspective on the link between empathy and social entrepreneurial intentions”. Journal of Business Venturing, 33(3), 333-350.
Carsrud, A., Brännback, M., Elfving, J., & Brandt, K. (2017). Motivations: The entrepreneurial mind and behavior. In M. Brännback, & A. Carsrud (Eds.). Revisiting the entrepreneurial mind: Inside the black box: An expended edition (pp. 185–210). New York: Springer.
Daniel, A. D., Costa, R. A., Pita, M., & Costa, C. (2017). “Tourism Education: What about entrepreneurial skills?” Journal of Hospitality and Tourism Management, 30, 65-72.
Day, J., & Mody, M. (2017). Social entrepreneurship typologies and tourism: Conceptual frameworks. In P. J. Sheldon, & R. Daniele (Eds.). Social entrepreneurship and tourism: Philosophy and practice (pp. 57–80). New York: Springer.
Douglas, A. C. (2008). The role of emotions in online travel: towards the development of a website emotional design (W.E.D.) model for romantic travel consumers. Unpublished PhD Dissertation, Purdue University.
Entrialgo, M. & Iglesias, V. (2016). “The moderating role of entrepreneurship education on the antecedents of entrepreneurial intention”. International Entrepreneurship and Management Journal, 12(4), 1209-1232.
Fornell, C., & Larcker, D. F. (1981). “Evaluating structural equation models with unobservable variables and measurement error”. Journal of Marketing Research, 18(1), 39-50.
Forster, F. & Grichnik, D. (2013). “Social entrepreneurial intention formation of corporate volunteers”. Journal of Social Entrepreneurship, 4(2), 153-181.
Hair, J. F., Hult, G. T., Ringle, C. M., & Sarstedt, M. (2017). A primer on partial least squares structural equation modeling (PLS-SEM) (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
Hockerts, K. (2017). “Determinants of social entrepreneurial intentions”. Entrepreneurship: Theory and Practice, 41(1), 105-130.
Iwu, C. G., Opute, P. A., Nchu, R., Eresia-Eke, C., Tengeh, R. K., Jaiyeoba, O., & Aliyu, O. A. (2019). “Entrepreneurship education, curriculum and lecturer-competency as antecedents of student entrepreneurial intention”. The International Journal of Management Education, In press.
Mitra, J., & Berg, S.-H. (2018). “Entrepreneurship education and learning systems:  Developing a holistic approach to entrepreneurial universities and their ecosystems”. European Journal of Education, 1(2), 29-48.
Narangajavana, Y., Gonzalez-Cruz, T., Garrigos-Simon, F. J., & Cruz-Ros, S. (2016). “Measuring social entrepreneurship and social value with leakage. Definition, analysis and policies for the hospitality industry”. International Entrepreneurship and Management Journal, 12(3), 911-934.
Okręglicka, M., & Shulgina, L. (2017). “Support of the Students Entrepreneurial Intentions within the Higher Education System”. Economic, Entrepreneurship, Management, 4(2), 29-36.
Roy, R. & Das, N. (2019). “A critical comparison of factors affecting science and technology students’ entrepreneurial intention: A tale of two genders”. International Journal for Educational and Vocational Guidance, 20, 49-77.  
Sarikaya, M., & Coskun, E. (2015). “A new approach in preschool education: Social entrepreneurship education”. World Conference on Technology, Innovation, and Entrepreneurship, 195, 888-894.
Shook, C. L., & Bratianu, C. (2010). “Entrepreneurial intent in a transitional economy: An application of the theory of planned behavior to Romanian students”. The International Entrepreneurship and Management Journal, 6(3), 231–247.
Volkmann, C. K., Tokarski, K. O., & Ernst, K. (2012). Social entrepreneurship and social business: An introduction and discussion with case studies, New York: Springer.
Wibowo, B. (2016). “Relationship between Entrepreneurial Intention among Undergraduates Students and Entrepreneurship Education: Differences between Genders”. Asia-Pacific Management and Business Application, 5(1), 30-49.
Wu, Y.-C. J., Kuo, T., & Shen, J.-P. (2013). “Exploring social entrepreneurship education from a Web-based pedagogical perspective”. Computers in Human Behavior, 29, 329-334.
Zahra, S. A., Gedajlovic, E., Neubaum, D. O., & Shulman, J. M. (2009). “A typology of social entrepreneurs: Motives, search processes and ethical challenges”. Journal of Business Venturing, 24(5), 519-532
گردشگری و توسعه
دوره 9، شماره 1 - شماره پیاپی 22
بهار
فروردین 1399
صفحه 173-187

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار