ایمانی خوشخو، محمدحسین و ایوبی یزدی، حمید (1389). «عوامل مؤثر بر ارزش ویژۀ برند در مقصد گردشگری شهر یزد». فصل‌نامۀ مطالعات گردشگری. شمارۀ 13، صص 113-137.
بای، نادعلی (دی‌ماه 1394). «نگاهی به گزارشهای چند سال اخیر سازمان جهانی گردشگری UNWTO». ماهنامۀ اجتماعی، اقتصادی اقتصاد گردشگری، شمارۀ دوم، دورۀ جدید، صص 14-18.
دهدشتی، زهره، خانی، سجاد و اجلی، امین (1393). «نقش تبلیغات و تبلیغات شفاهی در ارتقای ارزش ویژۀ برند در مقصد گردشگری شهر اصفهان». فصل‌نامۀ علمی ـ پژوهشی مطالعات مدیریت گردشگری، سال هشتم، شمارۀ 25، صص 27-61.
شیرخدایی، میثم، نجات، سهیل، اسفیدانی، محمدرحیم و شاهی، محبوبه (1394). «بررسی تأثیر برجستگی برند بر وفاداری برند مقصد گردشگری». فصل‌نامۀ مطالعات مدیریت گردشگری، سال دهم، شمارۀ 32، صص 111 -129.
طباطبایی نسب، سید محمد و ضرابخانه، فرزانه (1394). «تبیین مدل ارزش ویژۀ برند مقصد در صنعت گردشگری (مطالعۀ موردی: شهر اصفهان)». مطالعات و پژوهشهای شهری و منطقهای، سال ششم، شمارۀ 24، صص 193-216.
قاسمی، مهدیه، نجارزاده، محمد (1394). «بررسی عوامل مؤثر بر وفاداری به برند و ارتباط آن با توصیۀ شفاهی به دیگران (مطالعۀ موردی: گردشگران ورودی شهر اصفهان)». گردشگری شهری، دورۀ 2، شمارۀ 2، ص 165-153.
قنبری، محسن (1393). «تأثیر تصویر مقصد بر تمایلات رفتاری گردشگران شهر شیراز». پایاننامۀ کارشناسی‌ارشد رشتۀ مدیریت جهان‌گردی، گرایش برنامه‌ریزی و توسعه، دانشگاه علامه طباطبائی.
مرتضوی، زهرا (1392). «بررسی روابط میان ارزش ویژۀ برند مقصد گردشگری، رضایت و وفاداری گردشگران (مطالعۀ موردی: شهرک توریستی ماسوله)». پایاننامۀ کارشناسی‌ارشد مدیریت بازرگانی، گرایش بازاریابی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت.
مرندی، مهسا (1391). «بررسی عوامل مؤثر بر تصویر برند مقصد گردشگری و تأثیر آن بر رفتار گردشگران داخلی (مطالعۀ موردی: شهر قزوین)». پایاننامۀ کارشناسی‌ارشد مدیریت اجرایی (MBA) با گرایش بازاریابی، دانشگاه بینالمللی امام خمینی.
Arnett, D. B., Laverie, D. A. & Meiers, A. (2003). Developing parsimonious retailer equity indexes using partial least squares analysis: a method and applications. Journal of Retailing, 79(3), 161–170.
Boo, S., Busser, J. & Baloglu, S. (2009). A model of customer-based brand equity and its application to multiple destinations. Tourism Management, 30, 219–231.
Buil, I. & Martı´nez, E. (2013). The influence of brand equity on consumer responses. Journal of Consumer Marketing. 30(1), 62–74.
Chen, C. F. & Phou, S. (2013). A closer look at destination: Image, personality, relationship and loyalty. Tourism Management, 36, 269-278.
Echtner, C. M. and Ritchie J. R. B. (1991). The Meaning and Measurement of Destination Image. Journal of Tourism Studies, 2(2), 2-12.
Echtner, C. M. & Ritchie, J. R. B. (1993). The measurement of destination image: an empirical assessment. Journal of Travel Research, 31(4), 3-14.
Gartner, W. C. )1993 .(Image Formation Process. In Communication and Channel Systems in Tourism Marketing, M. Uysal and D. R. Fesenmaier, eds. , pp. 191–215. New York: The Haworth Press.
Hallmann, K., Zehrer, A. & Müller, S. (2014). Perceived destination image: an image model for a Winter sports destination and its effect on intention to revisit. Journal of Travel Research, 54(1), 94-106.
Herrero, Á., San Martín, H., de los Salmones, M. M. G. & Collado, J. (2016). Examining the hierarchy of destination brands and the chain of effects between brand equity dimensions. Journal of Destination Marketing & Management.
Im, H., Kim, S., Ellio, S. & Han, H. (2012). Conceptualizing destination brand equity dimensions from a customer-based equity perspective. Journal of Travel,Tourism Marketing, 29(4), 385–403.
Kim, S. H., Holland, S. & Han, H. S. (2013). A structural model for examining how destination image, perceived value, and service quality affect destination loyalty: A case study of Orlando. International Journal of Tourism Research, 15(4), 313-328.
King, C., Chen, N. & Funk, D. C. (2015). Exploring destination image decay: a study of sport tourists' destination image change after event participation. Journal of Hospitality & Tourism Research, 39(1), 3-31.
Konecnik, M. (2006). Croatian-based brand equity for Slovenia as a tourism destination. Economic and Business Review for Central and South-Eastern Europe, 8 (1), 83–108.
Konecnik, M. , & Gartner, W. C. (2007). Customer-based brand equity for a destination. Annals of Tourism Research, 34(2), 400-421.
Pike, S. , & Bianchi, C. (2013). Destination brand equity for Australia: Testing a model of CBBE in short-haul and long-haul markets. Journal of Hospitality,Tourism Research, 10(10),1–21.
Stepchenkova, S. & Li, X. R. (2014). Destination image: do top-of-mind associations say it all. Annals of Tourism Research, 45, 46-62.
Stylos, N. & Andronikidis, A. (2013). Exploring the cognitive image of a tourism destination. TOURISMOS: An International Multidisciplinary Journal of Tourism, 8(3), 77-97.
Stylos , N., Vassiliadis , C. A., Bellou , V. & Andronikidis , A. (2016). Destination images, holistic images and personal normative beliefs: Predictors of intention to revisit a destination. Tourism Management, 53, 40-60.
Tasci, A. D., Gartner, W. C. & Cavusgil, S. T. (2007). Conceptualization and operationalization of destination image. Journal of Hospitality & Tourism Research, 31(2), 194-223.
White, C. J. (2014). Ideal standards and attitude formation: a tourism destination perspective. International Journal of Tourism Research, 16(5), 441-449.
Yoo, B., Donthu, N. & Lee, S. (2000). An examination of selected marketing mix elements & brand equity. Journal of Marketing Research, 24, 258–270.
Zhang, H., Fu, X., Cai, L. A. & Lu, L. (2014). Destination image and tourist loyalty:a meta-analysis. Tourism Management, 40(1), 213-223
)