%0 Journal Article %T نقش اصالت اقامتگاه‏‌های بوم‌‏گردی در توسعۀ اقتصاد فرهنگ %J گردشگری و توسعه %I انجمن علمی گردشگری ایران %Z 2423-5075 %A شاه‌ولی, ریحانه %A باستانی, سوسن %D 2022 %\ 03/21/2022 %V 11 %N 1 %P 243-257 %! نقش اصالت اقامتگاه‏‌های بوم‌‏گردی در توسعۀ اقتصاد فرهنگ %K اصالت %K اقتصاد فرهنگ %K توسعه %K گردشگری %K اقامتگاه ‏بوم‏‌گردی %K تحلیل محتوای کیفی قیاسی %R 10.22034/jtd.2021.273365.2275 %X صنعت گردشگری یکی از بسترهای مناسب برای کم‏‏‏ کردن فاصلۀ بین فرهنگ و اقتصاد است؛ چراکه گردشگری، در کنار مزایای اقتصادی، فعالیتی با نفوذ فرهنگی ـ اجتماعی شناخته می‌‏شود. یکی از الگوهای نسبتاً جدید گردشگری که شدیداً به این نفوذ وابسته است بوم‏‌گردی است و اقامتگاه‌‏های‏ بوم‏‏‏گردی پاسخی به نیازهای این بخش است. با بررسی جامعه‏‌شناختی اصالت در بستر اقامتگاه‌‏های بوم‏‌گردی، به‌‏منزلۀ معرف اقتصاد فرهنگ، می‏‌توان به این پرسش پاسخ داد که چگونه می‌‏توان از اصالت در توسعۀ اقتصاد فرهنگ بهره جست. بر ‏این ‏اساس، پیش ‏از هرچیز، درک ذی‌‏‏نفعان حوزۀ گردشگری از اصالت با روش تحلیل محتوای کیفی قیاسی مطالعه شد. بر مبنای این روش، ابتدا داده‌‏‏ها با مصاحبۀ نیمه‌‏ساختاریافته از مالکان 16 اقامتگاه بوم‏گردی و 17 گردشگر ساکن در آن‏ها جمع‌‏آوری شد. سپس، داده‌‏ها بر مبنای نظریۀ گیلمور و پاین مقوله‌‏بندی شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که ارائۀ اصالت به مخاطب باید فازبندی شود و به‌‏صورت مستمر ادامه داشته باشد. براساس مضامین استخراج‌‏شده، هر اقامتگاه بوم‏‌گردی باید اصالت مدنظر خود را در پنج فاز به مهمانش عرضه کند: اصالت پیش ‏از ساخت، اصالت حین صحنه‏‌سازی المان‌‏های ذهنی، اصالت حین صحنه‏‌سازی المان‏‌های عینی، اصالت حین برقراری ارتباط، اصالت پس از رفتن مهمان. تلاش مالکان برای عرضۀ اصالت در اقامتگاه‏‌های بوم‌‏گردی باعث توسعۀ اقتصاد فرهنگ در جامعه خواهد شد. %U https://www.itsairanj.ir/article_149615_4e39841ddfa131c62877efa4ffb2f055.pdf